deutsch polski
04.16 ¦w. Maria Bernadetta Soubirous, dziewica i zakonnica
Opublikowano 31.03.2012 - 900 czytañ - printer
Maria urodzi³a siê 7 stycznia 1844 r. w Lourdes jako najstarsza z rodzeñstwa. By³a córk± ubogiego m³ynarza. W dwa dni po urodzeniu otrzyma³a Chrzest ¶wiêty, a na nim imiona Maria Bernadetta. Kiedy mia³a 11 lat, przyjê³a j± do siebie krewna, u której pasa³a owce. Po trzech latach wróci³a do rodzinnego Lourdes, aby przygotowaæ siê do I Komunii ¦wiêtej. I wtedy - 11 lutego 1858 r. - po raz pierwszy Bernadecie objawi³a siê Matka Bo¿a nad rzek± Gave, w pobli¿u groty Massabielle. Wezwa³a j± do modlitwy ró¿añcowej oraz do czynów pokutnych w intencji nawrócenia grzeszników. W ci±gu pó³ roku Matka Bo¿a objawi³a siê ¦wiêtej 18 razy. Wizje te da³y pocz±tek s³ynnemu sanktuarium w Lourdes. W roku 1862 biskup diecezji Tarbes, Laurence, do której nale¿a³o Lourdes, og³osi³ dekret o prawdziwo¶ci objawieñ.

W tym samym roku zapad³a na obustronne zapalenie p³uc. Wyzdrowia³a, ale postanowi³a wst±piæ do zakonu. Chcia³a siê po prostu ukryæ, by uj¶æ oczu ciekawych. Dziêki po¶rednictwu biskupa z Nevers, Forcade, wst±pi³a tam¿e do sióstr "Od Mi³o¶ci i Nauczania Chrze¶cijañskiego". Po¿egna³a siê wiêc z rodzin± i z ukochan± grot± Massabielsk±.Schorowanej powierzono funkcjê infirmerki i zakrystianki. Dopiero 22 wrze¶nia 1878 roku z³o¿y³a ¶luby wieczyste. Zmar³a 16 kwietnia 1879 r., maj±c 35 lat.

Ko¶ció³ nie wyniós³ Bernadetty na o³tarze ze wzglêdu na g³o¶ne objawienia Maryi, ale ze wzglêdu na osobist± ¶wiêto¶æ Bernadetty. Cierpia³a wiele na astmê. Do¶wiadcza³y j± bardzo siostry, gdy¿ znacznie ró¿ni³a siê od nich wykszta³ceniem i prostymi obyczajami. S³awna w ¶wiecie - tu chcia³a byæ ostatnia i cieszy³a siê z wszelkich upokorzeñ. Zwyk³a powtarzaæ: "O Jezu, daj mi swój krzy¿... Skoro nie mogê przelaæ swojej krwi za grzeszników, chcia³abym cierpieæ dla ich zbawienia". Na najwy¿sz± pochwa³ê zas³uguje to, ¿e podczas gdy Lourdes i jej imiê by³o na ustach ca³ego ¶wiata, kiedy tysiêczne t³umy codziennie nawiedza³y to ¶wiête miejsce, sama Bernadetta ¿y³a w ukryciu, nie dawa³a ¿adnych wywiadów, uwa¿aj±c po prostu, ¿e jej misja siê skoñczy³a, a rozpoczê³a swoj± misjê Matka Bo¿a.

W czasie procesu kanonizacyjnego (1919) stwierdzono, ¿e cia³o Bernadetty mimo up³ywu czasu pozosta³o nienaruszone. W 1925 roku (rok ¶wiêty) papie¿ Pius XI og³osi³ Mariê Bernadettê b³ogos³awion± w obecno¶ci ostatniego z jej braci, a w roku 1933 ten¿e papie¿ zaliczy³ j± uroczy¶cie w poczet ¶wiêtych.

¦wiêty Benedykt Józef Labre, wyznawca

Benedykt urodzi³ siê w Amettes we Francji 26 marca 1748 r. Jego rodzice byli wie¶niakami. Mieli piêtna¶cioro dzieci. Benedykt uczêszcza³ do szko³y parafialnej, prowadzonej przez miejscowego wikariusza, a kiedy mia³ 12 lat, zaj±³ siê nim stryj, ks. Józef Labre, rektor ko¶cio³a w Erin. Ch³opak od m³odo¶ci pokazywa³, kim bêdzie w przysz³o¶ci. Stroni³ bowiem od zabaw ch³opiêcych, a lubi³ zatapiaæ siê w modlitwie. W 16-tym roku ¿ycia zamierza³ wst±piæ do kartuzów, ci jednak go nie przyjêli, pomimo ponawianych kilkakrotnie z jego strony pró¶b. Poznali zapewne, ¿e odpowiada mu zupe³nie inny tryb ¿ycia. Zg³osi³ siê wiêc do trapistów, ale i ci go nie przyjêli. Wreszcie po latach poszukiwañ i niepewno¶ci znalaz³ schronienie u cystersów w Sept-Fons, gdzie te¿ otrzyma³ habit zakonny (1869). Mia³ wówczas 21 lat. Niebawem zosta³ jednak wydalony. Mistrz nowicjatu napisa³ o nim, ¿e jest za ma³o ¶wiêty, zbyt roztargniony i jako zakonnik niepewny.
¦wiêty jednak nie rezygnuje ³atwo. Benedykt uda³ siê wiêc do Rzymu w nadziei, ¿e tam znajdzie dla siebie odpowiedni± rodzinê zakonn±. Kiedy by³ ju¿ w Piemoncie (pó³nocne W³ochy), w mie¶cie Chieri napisa³ po¿egnalny list do rodziny. Tu te¿ rozstrzygnê³y siê jego losy. W czasie modlitwy otrzyma³ nadprzyrodzone ¶wiat³o i us³ysza³ g³os: "Twoim powo³aniem jest ca³y ¶wiat. Klasztorem twoim ulice i drogi. Masz byæ pielgrzymem Bo¿ym". Wyzby³ siê wiêc wszystkiego, co mia³ i w jednej szacie, z workiem na plecach uda³ siê w dalsz± drogê. Wzi±³ tylko ze sob± Nowy Testament, brewiarz, który odmawia³ codziennie i na¶ladowanie Chrystusa. Na piersi nosi³ krzy¿, a w rêku trzyma³ ró¿aniec. Spa³ najczê¶ciej pod go³ym niebem; jad³, co mu mi³osierna rêka poda³a. Bywa³o, ¿e ca³y dzieñ nie mia³ nic w ustach. Znano go we W³oszech, we Francji, w Hiszpanii, w Szwajcarii i w Niemczech. Celem jego wêdrówek, które traktowa³ jako pokutê za swoje i winy ¶wiata, by³y sanktuaria. Tam siê modli³ i kaja³. Ostatnie sze¶æ lat swego tu³aczego ¿ycia spêdzi³ w Rzymie, mieszkaj±c w ruinach Koloseum. By³ znany z dobroci, mi³o¶ci i daru modlitwy.

W Wielk± ¦rodê, 16 kwietnia 1783 roku znaleziono go na schodach ko¶cio³a Matki Bo¿ej del Monti. By³ zupe³nie wyczerpany. Zmar³ tego samego dnia w komórce, której mu lito¶ciwie u¿yczy³ pewien rze¼nik. Mia³ wtedy zaledwie 35 lat. Pochowano go w ko¶ciele, przy którym go znaleziono w agonii. Jego doczesne szcz±tki dot±d tam w³a¶nie spoczywaj±.

¯ywot ¶w. Benedykta Józefa napisa³ jego w³asny spowiednik, Marconi, profesor uniwersytetu gregoriañskiego w Rzymie. Opublikowa³ go w rok po ¶mierci Benedykta. Mo¿na tam znale¼æ opis ponad 100 cudownych uzdrowieñ, jakie w pierwszych miesi±cach po zgonie zdarzy³y siê przy jego grobie. Jego beatyfikacji dokona³ papie¿ Pius IX w roku 1861, a kanonizacji papie¿ Leon XIII w roku 1881.

Materia³y na stronie s± w³asno¶ci± Parafii Wierzbnik © 2011 - 2017                     Projekt i opieka webmasterska Apis © 2011 - 2017
rm lumen trwam plus nasz dziennik gosc niedzielny
Powered by PHP-Fusion v.7.02.07.       Copyright © 2002 - 2018 by Nick Jones.       Released as free software without warranties under GNU Affero GPL v3. 2016       Google PageRank Checker