• Apis
• 25.10.2013
• Rok Wiary 2012 - 2013
• 2353 Czytań

Jeżeli spoglądamy na wszechświat i na prawa rządzące nim, to widzimy piękno i porządek, które prowokują do stawiania pytań podstawowych: „skąd”, „jak”, „dokąd”, „dlaczego”.

…Człowiek od wieków stara się znaleźć na nie odpowiedź. Przez lata powstawało wiele teorii, które próbowały wytłumaczyć nam wszechświat, ale żadna nie satysfakcjonuje naukowców do końca.
Odkrywamy coraz więcej nowych cząstek elementarnych, z których składa się materia, spoglądamy coraz dalej w kosmos, ale nie potrafimy zobaczyć ani początku, ani końca. Nadal jest to dla nas wielka tajemnica. Czym więcej uda nam się poznać, tym bardziej widzimy, jak mało wiemy.

Wiedza człowieka jest jak balon. Im więcej wiemy, tym bardziej jest nadmuchany, czyli ma większą styczność z tym, czego nie wiemy. I właśnie na tym styku znajduje się miejsce dla naszej wiary. Wiedza i wiara w Boga przypominają dwie proste równoległe. One są, ale nigdy się nie przetną. Nie możemy szukać dowodu naukowego na istnienie lub nieistnienie Boga. To za każdym razem doświadczenie Sacrum.

Skąd świat? Skąd człowiek? Z nicości, z wiecznej materii, z przypadku… ? Wiara odpowiada: świat i człowiek są z Boga, z Jego miłości.

Z NICZEGO NIE MA NIC…

Biblia zaczyna się od słów: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”. Potem następuje opis stworzenia świata. Przez sześć dni Bóg ciężko pracuje. W ciągu pierwszych trzy dni tworzy: światło i ciemność, ziemię i niebo, wodę i lądy, a potem zapełnia te przestrzenie słońcem, księżycem, gwiazdami, rybami, ptactwem i zwierzętami lądowymi. Na koniec Bóg stwarza człowieka „na swój obraz i podobieństwo”. Jak refren powraca zdanie: „Widział Bóg, że wszystko, co uczynił, było dobre”. Siódmego dnia Stwórca odpoczywa. Ten opis jest w Księdze Rodzaju uzupełniony opowieścią o ulepieniu człowieka z prochu ziemi i stworzeniu kobiety z żebra Adamowego. Wielu chrześcijan wstydzi się tych biblijnych opisów. Łatwo dajemy się zapędzić w kozi róg tym, którzy mówią: „Jak można dzisiaj wciąż wierzyć w takie bajki?”. Otóż można! Przecież bajki przekazują także prawdę o życiu. Czynią to po swojemu, czyli nie językiem nauki, ale językiem opowieści, poezji, symbolu, metafory. Trzeba je tylko umieć interpretować. Pismo Święte także przekazuje wiele istotnych religijnych prawd językiem opowieści, więc nawet bajki.

Biblia mówi o stworzeniu świata i człowieka językiem obrazu, metafor, symboli, narracji. Autor posługuje się takim obrazem świata, jaki funkcjonował w jego czasach. Nie jest przedmiotem wiary to, że świat powstał w sześć dni i od początku został stworzony takim, jakim go widzimy. Intencją Pisma Świętego jest wskazanie, że Bóg jest stwórcą świata i człowieka.

BÓG CHCIAŁ ŚWIATA I NAS

Bóg stworzył świat w sposób całkowicie wolny. Inaczej mówiąc, świat nie powstał ani z przypadku, ani w wyniku jakiejś konieczności czy przeznaczenia. Bóg mógłby się obyć bez nas i bez świata, ale On chce i nas, i świata.

Świat jest uporządkowany, jest w nim pewien ład. Świat nosi ślad mądrości i piękna swego Stwórcy. Dlatego sama obserwacja świata pozwala w jakimś stopniu na odkrycie prawdy o Bogu Stwórcy. Świat jest dobry. Wszystko pochodzi od Boga: materia i duch. Tradycyjne wyrażenie mówi, że Stwórca stworzył świat z niczego. To oznacza, że nie było wcześniej żadnej materii czy sił, którymi Bóg się posłużył. Świat powstał z miłości Boga i istnieje ku chwale Boga. Bóg nadal podtrzymuje świat w istnieniu. Teologia mówi o tzw. „creatio continua” – ciągłym stwarzaniu. Bóg przenika, ogarnia wszystko. Każde istnienie ma w Nim źródło.

CZŁOWIEK - OSOBISTA IDEA BOGA

Kim jest człowiek? Na to pytanie może odpowiadać fizyk, chemik, biolog, filozof. Odpowiada także wiara. Wyjaśniając pochodzenie człowieka, Biblia posługuje się opowieścią o Adamie (z hebr. człowiek) i Ewie (z hebr. matka żyjących). „W Adamie powinniśmy widzieć każdego z nas” (kard. Ratzinger).

A ZATEM CO MÓWI WIARA ?

Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo. Co to oznacza? Jako jedyne stworzenie człowiek posiada godność osoby. Jest kimś więcej niż tylko częścią świata przyrody. Potrafi wybierać, tworzyć, dawać siebie. Ma bezpośrednie odniesienie do Boga. Najbardziej podobni jesteśmy do Stwórcy w tym, że potrafimy kochać! Boga i ludzi. Stan pierwotnego szczęścia, którego symbolem był raj, zakłócił grzech. Opis zerwania owocu z rajskiego drzewa jest symbolem, a nie relacją kronikarza. Pierwsi ludzie okazują nieposłuszeństwo Stwórcy, wybierają własną wersję szczęścia, chcą być jak Bóg, ale bez Boga. Konsekwencją tego wyboru jest zerwanie więzi z Bogiem, zakłócenie kontaktów międzyludzkich, zagubienie samego człowieka.
W człowieku jest wewnętrzne pęknięcie: pragnie Boga i zarazem buntuje się przeciw Niemu. Po upadku Bóg szuka człowieka i obiecuje mu wybawienie.
Tę zapowiedź zrealizuje Chrystus!

Zwiastun, Rzymsko-Kat. Parafii
Wierzbnik, 16.09.2013, rok 22 nr 17 s. 2 i 6