• Apis
• 10.12.2012
• Święci na każdy dzień
• 2210 Czytań

Urodził się około 1414 r. w starym szlacheckim rodzie gwelfów - zwolenników władzy papieża. Mając piętnaście lat wstąpił w swym rodzinnym mieście do dominikanów i przyjął imię Sebastian. Wyróżniał się przywiązaniem do zasad, czystością życia i gorliwością religijną. Studia ukończył w Padwie.

Był jednym z największych dominikańskich kaznodziejów swoich czasów. Wygłaszał swoje nauki w Weronie, Padwie, Brescii, Bolonii i Piacencie. Wiele czasu i energii poświęcił też zreformowaniu lombardzkich klasztorów w Mantui, Brixen i Bolonii. W Mediolanie poza reformą sprawił, że klasztor został przeniesiony i przebudowany. W latach 1480-1483 oraz 1495-1496 był generalnym wikariuszem prowincji lombardzkiej. Wtedy to papież Aleksander VI polecił, by Sebastian wystąpił przeciwko reformatorskim działaniom Hieronima Savonaroli, skierowanym przeciwko kurii rzymskiej. Zadanie to było trudna dla Sebastiana, bo był spowiednikiem Hieronima. Stąd też zawsze świadczył na korzyść Savonaroli, gdy ktoś zaatakował go jako człowieka.

Sebastian Maggi był dobrym przełożonym: surowym wobec siebie, a łagodnym i cierpliwym wobec innych. W drodze na wizytację do jednego z klasztorów zachorował i zmarł w Genui 16 grudnia 1496 r. Sława świętości i cudów przy jego grobie sprawiły, że proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1753 r., a siedem lat później 15 kwietnia 1760 r. beatyfikował go papież Klemens XIII.