• Apis
• 10.12.2012
• Rok Wiary 2012 - 2013
• 2459 Czytań

Pod koniec kazania ks. Norbert Widok powiedział, że przybył tu do naszej parafii, jako przedstawiciel WSD. Razem z nim przybyli klerycy z IV i V roku.

- Przybyliśmy do was aby podziękować za dotychczasową pomoc duchową: za modlitwy za noszone w I czwartek miesiąca, za nabożeństwa powołaniowe i eucharystie. Dziękujemy dodał wykładowca za wsparcie materialne: z okazji jesiennej zbiórki na rzecz seminarium i co miesięczną kolektę. Dzięki temu wsparciu nasz dom może się realizować. Jest to jedyny dom w diecezji otoczony opieką przez całą diecezję. Mamy kleryków i dzięki waszej pomocy ten dom tętni życiem. Tutaj klerycy przygotowują się do posługi szafarzy tajemnic Bożych. Dzisiaj przedstawiciele tej wielkiej rodziny kleryckiej są pośród nas. Razem z wami chcemy dziękować za każde powołanie kapłańskie i jednocześnie prosić o nowe. Klerycy swoją posługą upiększyli liturgię eucharystyczną. Po południu przeprowadzili nabożeństwo popołudniowe. Po pieśni wprowadzającej do nabożeństwa kleryk w słowie wstępnym cytując fragment kazania św. Jana Marii V… ukazał nam czym jest kapłaństwo.

”Kapłaństwo jest sakramentem, wydaje się wam, że nie macie z nim nic wspólnego, jednak dotyczy on was wszystkich. Kapłaństwo podnosi człowieka do Boga. Kim jest kapłan, jeśli nie tym, który tu, na ziemi, reprezentuje Boga? Kapłan jest człowiekiem, który otrzymał wszelką władzę od Boga. Jak ojciec Mnie posłał tak i Ja was posyłam, rzekł Pan do pierwszych kapłanów. Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi. Mną gardzi.

Kiedy kapłan udziela wam rozgrzeszenia, nie mówi: ”Bóg ci przebacza, lecz Ja ci odpuszczam tobie grzechy”. Podczas konsekracji nie mówi: „oto ciało Pana, lecz mówi „Oto Ciało moje”.

Św. Bernard mówi, że wszystko zawdzięczamy Maryi, ale można też powiedzieć, że wszystko mamy dzięki kapłanom: szczęście wieczne, wszystkie łaski i dary niebieskie.”

W dalszej części młody student teologii mówił o wielkim posłannictwie kapłana nie tylko dla człowieka, ale także dla całego świata. Czym stałby się świat bez posługi szafarzy wielkich tajemnic? O ile byłyby świat ubogi! Jaka byłaby sytuacja człowieka? Dlatego mówił: „Gdyby nie było sakramentu kapłaństwa, nie mielibyśmy Pana wśród nas. Kto bowiem włożył Go do tabernakulum? Kapłan. Kto by przyjął nasze dusze do (społeczności) Kościoła, kiedyście się narodzili? Kapłan. Kto karmi je, by miały siłę do ziemskiego pielgrzymowania? Kapłan. Kto je przygotuje, aby mogły stanąć przed Bogiem wykąpane we Krwi Jezusa Chrystusa? Zawsze kapłan. A kiedy dusza popadnie w grzech śmiertelny, kto ją wskrzesi do życia? Kto przywróci jej spokój sumienia? Tylko kapłan. Nie znajdziecie żadnego dobra, które pochodzi od Boga, żeby za nim nie stał kapłan”.

Warto w przeżywanym roku Wiary zapytać siebie: Kim jest dla mnie kapłan? Jak traktuję jego posługę? Czy wierzę, że przez posługę kapłana mówi do mnie i czyni dla mnie sam Bóg? O tę świadomość i wiarę modliliśmy się Litanią do Chrystusa Króla. W niej także prosiliśmy Boga o nowe powołania kapłańskie i zakonne, aby nie zabrakło tych, którzy nie tylko będą wskazywać drogę do wiary, ale ją umacniać. Ostatnim aktem naszej modlitwy popołudniowej była modlitwa o uświęcenie kapłanów i modlitwa do Chrystusa Króla. Całość zakończyło błogosławieństwo sakramentalne.

Po zakończonym spotkaniu odbyło się spotkanie młodzieży z klerykami. Spotkanie było bardzo żywe. Niektórzy pytali o sprawy związane z powołaniem , a niektórzy o sprawy nawet nie związane z powołaniem jak np. czy mieliście dziewczyny przed pójściem do Seminarium. Cała rozmowa była przeplatana z pieśniami religijnymi.