• Apis
• 21.10.2015
• Cudowne historie - "Dzieci Pana Boga"
• 1757 Czytań

Jest 11 lutego 1858 roku, okolice Lourdes. Czternastoletnia Bernadeta, jej dwa lata młodsza siostra i trzynastoletnia przyjaciółka Jeanne udają się do lasu po drewno na opał. Muszą ściągnąć buty, aby przejść przez lodowaty strumień. Wtedy dzieje się coś niezwykłego. Od strony pobliskiej groty Bernadeta słyszy gwałtowny szum wiatru. Obraca się. Widzi złoty obłok. Nieruchomieje ze strachu i grozy. Wtedy pojawia się niebywałej urody Pani. Uśmiecha się do dziewczynki, której serce napełnia spokój. Znajduje się w innym świecie, strach gdzieś znika. Jeszcze przeciera oczy, myśląc, że to jakieś złudzenie, ale uśmiechnięta Pani jest nadal tam, gdzie przedtem. Podświadomie sięga po różaniec. Piękna Pani kiwa głową na znak aprobaty. Również w Jej dłoni pojawia się różaniec. Przesuwa jego paciorki, a Bernadetka odmawia kolejne Zdrowaś, Maryjo. Kiedy kończą modlitwę, Pani robi znak krzyża. Wtedy i mała dziewczynka podnosi swoją do tej pory jakby sparaliżowaną prawą dłoń i kreśli piękny, przejmujący znak wiary, taki jaki wykonała Piękna Pani.

Kiedy Bernadeta orientuje się, że już jest sama, podbiegają do niej pozostałe dziewczynki. Zastają ją na kolanach. Naśmiewają się z jej nagłego porywu pobożności w tak dziwnym miejscu. Z trudem znajdując słowa, Bernatka opowiada im o tym, co widziała, i prosi o dochowanie tajemnicy. Jednak to zbyt trudne dla małych dziewczynek. Wieść roznosi się szybko. Mama zabrania Bernadecie kolejnych wypraw do groty, jednak ona odczuwa w sercu wielką tęsknotę i prosi o pozwolenie, aby mogła tam iść jeszcze raz. Mama zgadza się w końcu, ale każe jej zabrać ze sobą butelkę święconej wody i pokropić zjawę, by sprawdzić, czy nie jest to aby pułapka złego ducha.

Bernatka idzie do groty wraz z dwoma innymi dziewczynkami. Kiedy pojawia się Piękna Pani, otwiera butelkę i kropi Ją wodą święconą, wołając: "Jeśli jesteś od Boga zostań, jeśli nie, odejdź!". Pani z pokorą pochyla głowę i uśmiecha się ciepło przy każdej kolejnej kropli spadającej na Jej postać ...

Kiedy dziewczynki wracają do domu, mama kategorycznie zabrania Bernatce kolejnych wypraw. Jednak wieść o niezwykłych wydarzeniach roznosi się po okolicy. Ludzka ciekawość jest silniejsza i mama dziewczynki jej ulega.

Następuje szereg objawień. Piękna Pani prosi o modlitwę za grzeszników, wzywa do pokuty. Miejscowy niewierzący lekarz chce zdemaskować oszustwo dziewczynki, jednak obserwując ją w trakcie ekstazy i słuchając jej relacji, sam przeżywa nawrócenie. Piękna Pani prosi o wybudowanie kaplicy i procesję. Jednak ksiądz proboszcz nie słucha Bernatki.

Piękna Pani postanawia dać czytelny znak. W tym celu wykorzystuje wodę, taką jak ta, którą została pokropiona przez małą dziewczynkę w trakcie drugiego spotkania. W skazuje Bernatce miejsce, z którego ma zaczerpnąć, napić się i przemyć twarz. Jednak tam jest tylko jakieś błoto. Bernadeta zaczyna kopać. Po chwili wytryska źródło, które wypływa tam do dzisiaj.

Następnego dnia modlący się przy źródle kamieniarz przemywa cudowną wodą pusty oczodół po oku, które stracił 20 lat wcześniej. Pierwszy cud. Mężczyzna odzyskuje pełne widzenie! Od tego dnia takich cudów jest więcej i więcej. Aż do dzisiaj szukają przy źródle uzdrowienia chorzy na ciele i duchu.

Podczas kolejnego widzenia ponaglana pytaniami kapłanów Bernadeta prosi Panią, aby powiedziała kim jest, a Ta odpowiada: "Jestem Niepokalane Poczęcie!"

Od tego czasu wszystko nabiera nowego wymiaru. Cudowne objawienia Maryi w Lourdes uznaje Kościół. Bernadeta zostaje mniszką, aby na uboczu, w ciszy oraz pokorze dawać świadectwo swej wiary. Podczas każdej modlitwy kreśli pięknie znak krzyża, którego nauczyła się od Pani i który zawsze zadziwiał swoim niezwykłym wyrazem i nawracał - znak spotkania małej, ubogiej dziewczynki i Matki Chrystusa w skalistej grocie pod skałą Massabielle.

Za: www.voxdomini.com.pl/roz/lourdes.html;
www.marypages.com/bernadettePolski.htm;
http://adonai.pl/maryja/?id=46 J
M. Krzyszkowski, „Dzieci Pana Boga”, wyd. Rafel, rok 2015 str. 41 - 43